"Μπορεί να θεωρηθεί η αντίδραση μου υπερβολική όμως έχοντας δυο παιδιά που πέρασαν από εδώ, μπορώ με βεβαιότητα να πω πως δεν είναι όλα τα σχολεία ίδια!"
Μπήκα στον χώρο του σχολείου αυτού για πρώτη φορά το 2009 πριν ακόμη αποκτήσω παιδιά ή πριν ακόμη έρθω πολύ κοντά με την κουμπαρά μου την Πόλκα. Με είχε καλέσει να παρακολουθήσω μια καλοκαιρινή γιορτή του δημοτικού στο κτήριο της οδού Ελπίδος και τότε είχα κάνει μια κρυφή ευχή: εάν αποκτήσω ποτέ παιδιά θέλω να φοιτήσουν εδώ.
Η παιδική μαγεία, η αγάπη των δασκάλων, και το τελικό αποτέλεσμα με είχε εμπνεύσει τόσο πολύ!! Από τότε δεν έχασα καμία καλοκαιρινή γιορτή κι ας μην είχα ακόμη παιδιά να τα καμαρώσω στους ρόλους τους.
Το πρώτο παιδί μου μπήκε στο Φροελεν το 2014 και πλέον τελείωσε στην Δευτέρα δημοτικού. Τώρα με την αποφοίτηση της Καρολίνας μας, έρχεται η ώρα να αποχαιρετήσω αυτό τον μαγικό χώρο και παρά τις σχέσεις που έχω αναπτύξει με όλους τους εμπλεκόμενους, αισθάνομαι μια τεράστια απώλεια.
Μπορεί να θεωρηθεί η αντίδραση μου υπερβολική όμως έχοντας δυο παιδιά που πέρασαν από εδώ, μπορώ με βεβαιότητα να πω πως δεν είναι όλα τα σχολεία ίδια.
Άλλο σχολείο προμοτάρει την γνώση, άλλο τους χώρους του, άλλο το προσωπικό του, άλλο τις επιτυχίες του, όμως αυτό το σχολείο προμοτάρει κάτι διαφορετικό, κάτι μοναδικό, προμοτάρει την ΑΓΑΠΗ. Την αγάπη που τα παιδιά χρειάζονται σε νεαρή ηλικία, την αγάπη που τόσο απεγνωσμένα ζητούν από εμάς, την αγάπη που καμιά φορά έχει κενά στο σπίτι, αυτή την αγάπη την χαρίζουν άφθονα εδώ.
Δεν υπάρχει παιδί να φοίτησε σε αυτό το σχολείο και να έχασε στη ζωή του. Δεν υπάρχει παιδί που βγήκε από εδώ με κενά. Γιατί εάν ένα παιδί είναι ισορροπημένο μπορεί να αντιμετωπίσει κάθε νέο περιβάλλον. Στέκεται στα πόδια του και δεν φοβάται. Και αυτό το πετυχαίνουν πολύ καλά εδώ.
Ύστερα από δυο παιδιά που φοίτησαν εδώ, δυο διαφορετικές προσωπικότητες, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, έχω την εμπειρία να μπορώ να κρίνω και να συγκρίνω. Το μεγαλύτερο μου παιδί βρίσκεται σε ένα πολύ απαιτητικό σχολείο για το οποίο αρχικά είχα ενδοιασμούς. Δεν ήμουν σίγουρη ότι θα μπορούσε να ανταπεξέλθει στην πίεση του συστήματος όμως από την πρώτη εβδομάδα στην Α δημοτικού, με εξέπληξε ευχάριστα αφού ανέλαβε όλες του τις μαθησιακές ευθύνες με ΧΑΡΑ και μόνος του. Ναι με χαρά και χαμόγελο. Γιατί είχε τις βάσεις να ανταπεξέλθει. Και φυσικά δεν εννοώ πως ήξερε να διαβάζει και να γράφει, αφού αυτά διδάσκονται στην πρώτη αλλά κατείχε την μέθοδο να το κάνει. Αυτό λοιπόν το χρωστάω σε εσάς εδώ. Στο σχολείο που επέλεξα συνειδητά να δώσει τις καλύτερες βάσεις στα πλάσματα μου. Στο σχολείο της καρδιάς μου. Στις δασκάλες της καρδιάς μου.
Όσον αφορά την φετινή διαφορετική και απαιτητική χρόνια λόγο της παγκόσμια πανδημίας, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για ακόμη μια φορά για τον τρόπο που το αντιμετωπίσατε. Για την πραγματική παρουσία σας ως άνθρωποι και σχολείο από την πρώτη στιγμή. Για το ενδιαφέρον σας να διατηρήσετε την ομάδα άθικτη στο μυαλό των παιδιών μας και για τον προσωπικό σας χρόνο που μας αφιερώσατε. Ακόμη και μέσα από αυτό, τα παιδιά μας έμαθαν. Και δεν χρειάστηκε να περάσουν ατέλειωτες ώρες μπροστά στον υπολογιστή για να το κάνουν αφού η επικοινωνία σας μαζί τους παρέμεινε ακέραιη.
Ευχαριστώ που δεν γίνατε όπως αλλά νηπιαγωγεία που απαιτούσαν από τα εξάχρονα να παρακολουθούν μια οθόνη για 5-6 ώρες ημερησίως με αποτέλεσμα τα παιδιά να αντιδρούν απέναντι στο σχολείο πριν καν πάνε σε αυτό. Ευχαριστώ που παραμείνετε κοντά στα πλάσματα μας με τόση αφοσίωση και αγάπη.
Λυπάμαι παρά πολύ που το δικό μας ταξίδι τελειώνει σήμερα εδώ και εύχομαι να μπορείτε να χαρίσετε την ίδια εμπειρία σε πολλές οικογένειες ακόμη.
Τέλος θέλω να ευχαριστήσω προσωπικά κάθε δάσκαλο, μέλος, στέλεχος, οδηγό, γραμματεία, που με τον χαρακτήρα του έκανε αυτό το σχολείο τόσο μοναδικό.
Αγαπημένη μου Βίκη, αγαπημένη μου Πόλκα θέλω να σας εκφράσω την απόλυτη ευγνωμοσύνη μου, την αγάπη μου, και τον σεβασμό μου γιατί χάρη σε εσάς τα παιδιά μας πατάνε γερά στα πόδια τους και είναι έτοιμα να ανοίξουν τα φτερά τους.
Μην αλλάξετε τίποτε, συνεχίστε να μαγεύετε τον κόσμο των παιδιών μας όπως ακριβώς το κάνετε. Και όπως λένε και τα παιδιά μας, θα έχετε για πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας.
Σας Ευχαριστώ.
Έμιλυ Λαναρά Νικολάου
Comments