Πώς ξεκίνησες με την προσχολική εκπαίδευση;
Η σχέση μου με το χώρο της εκπαίδευσης ξεκίνησε ακριβώς πριν από 33 χρόνια ... οι γονείς μου ως εκπαιδευτικοί αλλά και ιδιοκτήτες Προσχολικών Κέντρων μου είχαν «μπολιάσει» το μικρόβιο της παιδαγωγού, ήδη από την κοιλιά της μαμάς μου! Oι προσχολικές μου μνήμες καθώς και όλα μου τ’ ακούσματα, τα βιώματα, οι εμπειρίες μου ήταν μέσα σε μαγικές αίθουσες με παιδαγωγούς καρδιάς, που σύντομα έγιναν τα πρότυπά μου!
Πώς το πήρες απόφαση και τι κερδίζεις από τα παιδιά καθημερινά;
Όταν μεγαλώσω, έλεγα, ήθελα να γίνω «ευτυχισμένη» και τα κατάφερα!
Η απόφαση μου ήταν τόσο συνειδητοποιημένη που την περίοδο των εξετάσεων δε δέχτηκα στο μηχανογραφικό μου να συμπληρώσω τίποτε άλλο παρά μόνο παιδαγωγικές σχολές. Και όταν ως φοιτήτρια του Αιγαίου, βρέθηκα στο νησί των Ιπποτών αισθάνθηκα δικαιωμένη για την απόφαση αυτή… Οι πρακτικές σε διάφορα νηπιαγωγεία ξεκίνησαν και όλα αναδύθηκαν από μέσα μου αυθόρμητα και αβίαστα, ώσπου έφτασα μετά από τέσσερα χρόνια στην οικογενειακή “επιχείρηση” να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα … από τη μια να έχω γύρω μου μια ομάδα συνεργατών που να εμπνέω και να εμπνέομαι μέσα από την κοινή μας αγάπη για το παιδί και από την άλλη να ζω στιγμές μ’ αυτά τα μοναδικά, ξεχωριστά και σημαντικά πλάσματα, τα παιδιά, που κάθε μέρα κάτι καινούριο μας μαθαίνουν για τον κόσμο μας αλλά και τον εαυτό μας.
Τι κερδίζω από τα παιδιά; Την ίδια τη ΖΩΗ.
Μπαίνεις μέσα στην αίθουσα και την ίδια στιγμή μπαίνεις σ’ έναν άλλο κόσμο, πιάνεις μια κόκκινη αόρατη κλωστή και μαζί με τα παιδιά ξεκινάς να την ξετυλίγεις και να συναντάς με τη φαντασία σου γραμματοχώρες μαγικές, μια κάμπια που πεινάει πολύ και τρώει ότι βρει, “τη Λία που δεν μπορεί να ζωγραφίσει και η δασκάλα της ζητάει να κάνει έστω μια τελεία” … κι εκεί πια συμβαίνουν θαύματα!
Υπάρχουν δυσκολίες;
Η προσχολική αγωγή από τη γέννηση μέχρι την υποχρεωτική εκπαίδευση, δυστυχώς στη χώρα μας δε βρίσκεται στη θέση που της αξίζει, δεν είναι προτεραιότητα για το κράτος.
Οι δυσκολίες που υπάρχουν σήμερα εντοπίζονται περισσότερο στο οικογενειακό περιβάλλον. Πιο συγκεκριμένα οι γονείς δεν έχουν ευκαιρίες να ενημερώνονται επαρκώς από τα μέσα ενημέρωσης. Εμείς από την πλευρά μας που επιθυμούμε και επιδιώκουμε συναντήσεις ενημέρωσης μαζί τους, γιατί τους θεωρούμε “συνεργάτες” στη σωστή εξέλιξη των παιδιών τους, δε βρίσκουμε πάντα ανταπόκριση, γιατί η καθημερινότητα δεν τους το επιτρέπει. Αυτές οι δυσκολίες λοιπόν αντανακλούν άμεσα στο χαρακτήρα των παιδιών που έχουμε κοντά μας και εδώ έρχεται ο ουσιαστικός μας ρόλος. Να δώσουμε χ ρ ό ν ο ν’ ακούσουμε το κάθε παιδί και χ ώ ρ ο για ν’ ανακαλύψει τον εαυτό του και εμείς με τη σειρά μας ν΄ ανακαλύψουμε τον “κόσμο” του, να δούμε μέσα από τα δικά του μάτια και να ακούσουμε με τα δικά του αυτιά. Και για κάθε “παιδαγωγό καρδιάς” πιστεύω ότι όταν καταφέρνει αυτή τη δυσκολία να τη δει ως ευκαιρία, τότε σίγουρα έχει βοηθήσει το παιδί να αισθανθεί χαρά, ηρεμία, περηφάνια, αυτοεκτίμηση και αγάπη…άφθονη αγάπη! Μπορείς να σκεφτείς μεγαλύτερη ικανοποίηση;
Γιατί μια γυναίκα να ακολουθήσει το όνειρό της;
Γιατί το μυστικό της ευτυχίας είναι ακριβώς αυτό… ν’ ακολουθούμε τα όνειρά μας. Και δεν αναφέρομαι μόνο στις γυναίκες αλλά σε όλους τους ανθρώπους ανεξάρτητα ηλικίας ή φύλου..! Εάν θέλουμε να νιώθουμε ζωντανοί, εάν θέλουμε να δικαιολογήσουμε το λόγο ύπαρξής μας και ν’ αφήσουμε το δικό μας σημάδι στο μικρό μας γαλάζιο πλανήτη, οφείλουμε να κάνουμε όνειρα και να προσπαθούμε να γίνουν πραγματικότητα! Να μην ακούμε κανέναν που ίσως να προσπαθεί να μειώσει την προσπάθειά μας ή που να υποστηρίζει ότι δεν μπορούμε να καταφέρουμε κάτι. Γιατί όπως έχουμε συμφωνήσει και με τα “Χρυσαστέρια” μου, τα νηπιάκια μου, δεν υπάρχει δεν μπορώ παρά μόνο δεν θέλω…
Όταν ξυπνάς πλέον, τι ονειρεύεσαι;
“Ένα όνειρο που το ονειρεύεσαι μόνος σου είναι απλά όνειρο, ένα όνειρο που το ονειρεύεσαι με άλλους είναι πραγματικότητα”, υποστήριξε ο Τζον Λένον και δε σταμάτησε να ονειρεύεται και να τραγουδάει . Κάθε πρωί λοιπόν, ανοίγω τα μάτια μου και ξυπνώ μια-μια τις αισθήσεις μου, προκειμένου να ρουφήξω όλα όσα έχει να μου δώσει η μέρα που ξημέρωσε. Έχοντας στο πλάι μου σταθερούς συνοδοιπόρους τους ανθρώπους που αγαπώ, ονειρεύομαι ξύπνια και απολαμβάνω το “ταξίδι” …
Ποιο τραγούδι/ στίχος χαρακτηρίζει τη ζωή σου;
Δεν μ’ αρέσει να χαρακτηρίζομαι από ένα και μοναδικό τραγούδι ή στίχο γιατί οι μουσικές μας είναι τόσες πολλές όπως και οι πτυχές της ζωής μας… Είναι όμως ένα ποίημα τα λόγια του οποίου με συντροφεύουν τα τελευταία χρόνια στην “καληνύχτα” της μικρής μου Γιωλένης και της … πιο μικρής μου Δούκισσας . Πρόκειται για το ποίημα του Χρήστου Μπουλώτη:
Να έρχεσαι στον ύπνο μου… Τ' άλλα θα στα πω στ' αυτί Γιατί τα όνειρα σαν τα θαύματα είναι Βγαίνουν αληθινά μόνο αν τα πιστεύεις....
Το επόμενο όνειρό σου;
Δεν μπορώ να μιλήσω για όνειρο αλλά για ό ν ε ι ρ α που καθημερινά ζωντανεύουν μέσα από τα μάτια των παιδιών μου και του συζύγου μου… Η ζωή είναι απρόβλεπτη και αυτή ακριβώς είναι η μαγεία της … Σίγουρα όμως αυτό που επιθυμώ είναι να έχουμε την υγεία μας – που από λάθος μας θεωρούμε δεδομένη- ώστε να μπορούμε να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε, να αγαπιόμαστε και να δημιουργούμε μαγικές μικρές στιγμούλες, που όταν έρθουν και περάσουν θα μας έχουν πάει ένα βήμα πιο κοντά στην ευτυχία!
Το πιο γλυκό πράγμα που σου έχει πει ένα παιδάκι;
Τα καθημερινά τους “σ’ αγαπώ κυρία”, “σήμερα μυρίζεις άλλο άρωμα” και φυσικά οι ατελείωτες αυθόρμητες από καρδιάς αγκαλιές τους είναι η δικαίωση της ομάδας μου – η δικαίωσή μου ότι αυτό που κάνουμε το κάνουμε καλά. Δε θα ξεχάσω όμως ποτέ το πιο γλυκό δώρο που μου έχουν προσφέρει μαθητές μου που όταν πια έφτασαν στη δευτέρα δημοτικού, με δική τους πρωτοβουλία, έγραψαν και εικονογράφησαν το παραμύθι της ζωής μου … επτά παιδιά ένωσαν τις μικρές-μεγάλες δυνάμεις τους, συνεργάστηκαν και ένιωσαν την ανάγκη να εκφράσουν την αγάπη τους στη δασκάλα τους με τη δημιουργία ενός παραμυθιού που πάντα θα έχω κοντά μου και θ’ αφηγούμαι στις κόρες μου…
”Μια ιστορία αγάπης” τ’ ονόμασαν και ήταν το πιο ωραίο παραμύθι που έχω διαβάσει μέχρι σήμερα…
Σ’ ευχαριστώ πολύ Μυρτώ για την ευκαιρία που μου έδωσες να εκφράσω το «μέσα» μου και να το μοιραστώ μαζί σου...
Πόλκα Χατζηιωάννου-Σταθοπούλου
Υπεύθυνη Εκπαίδευσης Προσχολικού
Κέντρου-Νηπιαγωγείου"Πόλκα-Φροέλεν"
"Συγγραφέας Παιδικών Ονείρων"